Unutmak

"İyilik, alçakgönüllülük, merhamet, onur ve sevgiyle dolu bir kalple doğmuş olduğuma inanırım. Çünkü her zaman bunlarla yaşadım ve varoldum. Böyle tekil sözcüklerle ifade edildiği zaman iyilik de, merhamet de, sevgi de basmakalıp görünüyor ama herbirinin içeriği çok zengin ve üstelik insanın gözlerinden belli oluyorlar. Kendi gözlerimle karşılaştığım hiçbir an tedirginlik duymadım, bakışlarımın ardındaki karanlıkta başka birinin yaşadığı hissine kapılmadım. Bu yüzden de kalbimin özünü hoşnutlukla korumaya çalıştım."
İnci Aral, Unutmak, s.172

1 MAYIS

Beşyüzbin emekçi vardı, Taksim Meydanı'na girdi....

Yemyeşilim bugün coşkudan...

TEKEL'den Yanıt

SORU :

Siz niye geldiklerini anladınız mı ve gelenler kimlerdir bunlara da baktınız mı?

Gökkuşağı Masalı

Bizlere küçükken anlatılan bir masal vardır. Gökkuşağının altından geçersen, cinsiyet değiştirirmişsin. Kızlar erkek olurmuş, erkekler kız. Çocuk aklıyla inanırsın buna. Gökyüzünde beliren gökkuşağını görünce, sadece görüntünün güzelliğine hayran kalmayız o yüzden. Hep bu masal gelir aklımıza. Çünkü öyle muhteşem bir tablodur ki çizilen, mutlaka bir sihir olmalıdır ardında. Çocuk gözüyle görürüz gökkuşağını ve çocuk kalbiyle seviniriz hep. Bugün işten eve gelip, yağmurun kokusuyla açık cama yaklaştığımda; doğanın bu renkli armağanıyla karşılaştım. Bir bakışın kapsayamayacağı genişlikte, görmek için yüzümü kuzeyden güneye yarım daire kadar çevirmemi gerektiren büyüklükte bir gökkuşağı vardı karşımda. Uzun uzun seyrettim, içimde yağmurun kokusuyla.

Ankara Sokaklarında Baharı Karşılama

Baharı karşıladım bugün. Güneşi içimde hissederek, Ankara'nın sokaklarını adımladım 9 yaşındaki yeğenimle. Yüksel caddesi, Sakarya, Kolej, Kurtuluş Parkı... Yürüdük durduk. Alışveriş merkezlerinin karanlığından, sokakların neşesine kavuştuk baharla beraber. Heryer cıvıl cıvıl insan. "Melih Gökçek, elini cebimden çek" sloganıyla ulaşım zammına karşı yürüyenler, Tiyatro Festivali kapsamında gösteri sergileyen sokak tiyatrocuları, darbuka çalıp oynayan Roman çocuklar, kulakların pasını silen sokak müzisyenleri ve gezen, dolaşan, öpüşen insanlarla canlanmıştı tüm sokaklar. İnsanı, evinin kocaman bahçesinde dolaşır gibi sıcacık hissettiren Ankara sokakları. Nefes alan, yaşayan sokaklarım benim. Ankara'nın sokakları ve yeğenimin gülen gözleriyle karşıladım baharı. Yüreğimdeki yorgunluğu attım, hafifledim. Mülkiyelilerin bahçesinde içtiğim birayla cila çekip üzerine, evime döndüm. Mutlu, dinlenmiş...

"Yeşil Bir Kuş"a Methiye

Bana, acıyan yerimi gösterir bu şiir.
İnsanın bazen canı acır ama acıyan yerini bulamaz.
Bulamayınca, elini üstüne koyamaz.

Yeşil Bir Kuş

Yeşil bir kuştum bir zamanlar

Nasıl bir yeşil biber yeşili

Şimşekli göklerde uçardım

Sadece rüzgarla ilgili

Anlarsa halimden kuşlar anlar

Artık uçamamaktan kederli

Sıcak denizlerde bıraktığım

Umutsuzluktan handiyse deli

Ömründe bir kere olsun uçanlar

Bir daha yeryüzüne dönmemeli

Ya güneş yakmalı ya yıldırım

Ya sıcak yağmurlarda erimeli

Kuşları boşlukta bir hiç sayanlar

Hiçten fazla mıdırlar çok şüpheli

Bulutlardan şöyle bir göz atarım

Yer benek benek onlarla kirli

Atilla İlhan